سخن از اندیشمندی سرخ‏صورت و سبزسیرت است که جویبارهای باطراوت طهارت در روح و روانش جاری بود، استواری اندیشه و صلابت ایمان را در وجود خویش فراهم ساخت و با چنین کیمیایی کرامت‏گونه، تا قله قرب و یقین طی طریق نمود و چون ردای شهادت بر تن کرد خون پاکش بر این صفای معنوی مهر تأیید زد و آثارش که از بیان و بنان آن متفکر عرصه ایمان تراوش می‏نمود عطر چنین روحانیتی را در فضای اذهانِ مشتاقِ معرفت و حقیقت منتشر ساخت. به همین دلیل حضرت امام خمینی در فرازی از پیامشان به مناسبت شهادت این رادمردِ تاریخ معاصر فرمودند: «مطهری که در طهارت روح و قوت ایمان و قدرت بیان کم‏نظیر بود، رفت و به ملاء اعلاء پیوست، لکن بدخواهان بدانند که با رفتن او شخصیت اسلامی و علمی و فلسفی‏اش نمی‏رود ...»(1).
شهید مطهری که عصاره مؤثر حوزه‏های علمیه و محصول صدها سال تجارب حاکم بر حوزه‏ها و حاصل عمر با برکت امام امت بود، در میدان نبرد با مکاتب و مسالک کفر، شرک و نفاق چون ستاره‏ای پرفروغ درخشید و جهانی را در پرتو این تشعشع روشن ساخت. مردی از تبار طلایه‏داران نهضتهای اسلامی در صد ساله اخیر که از نخستین روزهای کودکی، روح و روان خود را با قرآن آشنا کرد و بعد در نهج‏البلاغه سیر نمود و با نگرشی عمیق بر نبوت و امامت از خرمن حکمت اسلامی خوشه‏ها چید و در پرتو آن علاقه‏مندان را با علوم اسلامی آشنا ساخت و آنان را به اندیشیدن در خاستگاه وجودی خویش و سیر آفاقی و انفسی و تأسی از انسانهای کاملی چون حضرت علی(ع) با آن جاذبه و دافعه ویژه خویش فرا خواند. او عاشق خاندان وحی و نبوت بود و در این مسیر ولاءها و ولایتها را پذیرا گشت و کوشید تا سیره ائمه اطهار(ع) را به نگارش درآورد و از حماسه حسینی سخن گوید و تحریفات عاشورا را مشخص کند و قیام و انقلاب حضرت مهدی(عج) را برای جهانیان تبیین سازد. گفتارهای معنوی و مقالات فلسفی این استادِ حوزه و دانشگاه، الهام گرفته از جهان‏بینی توحیدی بود و در توضیح مطالب متنوع دینی، مقتضیات زمان را در نظر داشت. آن مشعل فروزان اندیشه، درصدد آن بود تا ایمان و علم را با یکدیگر انس دهد و نقش
امدادهای غیبی را در زندگی آدمیان مطرح کرده و به آنان تفهیم نماید که دنیا را مزرعه آخرت تلقی کرده و خود را برای سرای جاوید مهیا سازند.

امیرالمومنین علی علیه السلام درباره ارزش و جایگاه بی بدیل علما می فرماید:العلماء باقون ما بقی الیل و النهار.تا گردش شب و روز هست، علما هستند.(1)

بی شک علمای ربانی و خداجویی هم چون استاد شهید مرتضی مطهری برای همیشه یادشان در میان مردم گرامی خواهد بود.

چه به جا سالروز شهادت این متفکر جهان اسلام به نام روز معلم نام گذاری شد.

معلمین عزیز ما باید از استاد شهید درس عشق و بندگی خدا را بیاموزند و همانند او با تمام وجود به تعلیم و تربیت بپردازند و از خود آثاری نیک بر جای گذارند.

معلمان ما باید از ویژگی های اخلاقی آن استاد شهید الگو بگیرند و در زندگی خود به کار بندند تا شایسته نام مقدس معلم باشند.

برخی از ویژگی های اخلاقی آن عزیز پر گشوده در کلاس درس شان این چنین است :

عقل از مقوله ادراک است، نه از مقوله احساس. روح انسان ساخته شده است که فقط زیبایی معنوی یک سلسله کارها مثل راستی،‌ امانت، ایثار، عفت را درک کند. این نظر اشتباه است. او ناآگاهانه آن کل زیبائی،‌ منبع و اصل زیبائی را که ذات مقدس پروردگار است، درک می‌کند و در نتیجه خواسته‌ها و طریق رضای او را که طریق سعادت است زیبا می‌بیند.
منبع : کتاب بیست گفتار

اخلاق ریشه در وجدان انسان دارد، این سخن هم راست است، هم راست نیست. راست است به این معنی که واقعاً قلب انسان اینها را به او الهام می کند. اما راست نیست به این معنی که انسان خیال بکند وجدان حسی است مستقل از حس خداشناسی،‌ و کارش این است که برای ما تکلیف معین می‌کند، بدون اینکه مکلفی را به ما شناسانده باشد. ملکف هم خودش است، خودش مستقلاً‌ برای ما تکلیف معین می‌‌کند،‌ و ما باید تکلیف او را بشناسیم.