این خاطرات بیشتر مربوط به سال های دور دبستان است ،روزهایی که یک معلم همه ی درس هایمان را برعهده داشت و در طول سال وابستگی زیادی به او پیدا می کردیم ،روزهایی که خنده و رضایتش برای مان مهم ترین چیز دنیا بود و خوب به خاطر دارم چقدر به محبت ها و تشویق هایش نیاز داشتم.

چهره ی مهربان تک تک انها هنوز مقابل چشمانم است اما نام برخی را فراموش کرده ام. کاش همه ی ما دفتری داشتیم که نام تک تک معلم هایمان را رویش می نوشتیم ،حتی شماره ی تماسی از آنها که بعدها وقتی بزرگ تر شدیم حد اقل سالی یکبار از انها قدر دانی کنیم. از انها یی که به ما یاد دادند بنویسیم آب تا انهایی که گفتند فرمول آب این است :H2Oهرچه در دنیای بزرگ اینترنت گشتم ،نتوانستم چیزی پیدا کنم که بتواند یک قدر دانی ساده باشد از یک انسان بزرگ. در لابلای سایت هاو وبلاگ ها عکس پسر بچه ای بود که به رسم سن سالش صادقانه و زیبا از معلمش گفته بود ،مثل سال های کودکی خود ما.البته این روزها کمی مدرن تر!

******

آری می خواهم از شهید بزگواری سخن بگویم که امام راحلمان درخصوصشان فرمود:

(« مطهری پاره تن اسلام و حاصل عمر من بود»)

آری از شهید مطهری می گویم

او که مطهر بود، مطهر ماند و مطهر رفت

او که تا زمان زنده بودنش همواره کوشید برای اشاعه علم و دانش

و شاگردان زیادی را در این مسیر هدایت نمود

آری او کسی نبود جز شهید مرتضی مطهری

 

کوچه خلوت بود و صدای جیرجیرک ها پیچیده بود در سیاهی شب

صدای قدم های مرد در کوچه پیچید

آرام و تنها قدم بر می داشت با ذهنی آکنده از افکاری که همیشه او را در بر گرفته بودند

سایه ایی در سیاهی شب نمایان شد

 

مرد اما مثل همیشه بود، آرام و مطمئن چون رهبرش که دیدار حق را لبیک گفت با دلی آرام و قلبی مطمئن

 

سایه نزدیک و نزدیک تر می شد

ناگهان صدای گلوله ایی طنین جیرجیرک های شب را خاموش کرد

ناله های مرد سکوت سهمگین حاکم بر فضای کوچه را شکسته بود

و اینگونه بود که روح مردی مطهر به دیدار حق شتافت و خلقی را در سوگ خود فرو برد

آری معلمی از دیار عشق و مهربانی به دست منافقین کوردل به شهادت رسید

و اینگونه بود که روز شهادت او را به پاس زحمات بی دریغش در عرصه علم و دانش و تربیت نسلی آگاه به نام مقدس معلم عطرآگین نمودند.

معلمی، تنها شغل و حرفه نیست؛ بلکه ذوق و هنری است که ریشه در اعماق روح بی تاب انسان هایی دل سوخته دارد.

در سیستم های آموزشی، افراد زیادی مشغول به کارند و فعالیت های آنها بطور مستقیم یا غیر مستقیم در تربیت دانش آموزان و یا دانشجویان مۆثر است اما در این میان، نقش معلمان و اساتید و دانشگاهها از دیگر افراد بسیار برجسته تر می نماید چنان که بیشتر اوقات را دانش آموزان در مدرسه و دانشجویان در دانشگاه زیر نظر آنها سپری می کنند

معلمی، تنها شغل و حرفه نیست؛ بلکه ذوق و هنری است که ریشه در اعماق روح بی تاب انسان هایی دل سوخته دارد و رسالتی است پیامبرگونه. از این رو، معلمی کاری است دشوار و مهم. از میان نقش های متفاوتی که معلم دارد، نقش الگویی او از اهمیت بسیاری برخوردار است.

معلم افزون بر تدریس، درس زندگی می دهد. نقش هایی که معلم بر عهده دارد عبارتند از: نقش آموزشی، پژوهشی، مشورتی، اصلاح گری، فرهنگی و... .

نقش های گوناگون معلمی در هم تنیده و به هم پیچیده اند. اگر معلمی تنها به صورت یک بُعدی، تنها به ایفای یک نقش بپردازد، این راه تکامل را بسیار دور دسترس می کند. از این رو، موفقیت یک معلم، در بهره مندی و به کارگیری همه نقش ها به اقتضای موقعیت های متفاوت است. برای مثال اگر هدف از علم آموزی، تنها افزایش محفوظات دانش آموز باشد، بدون آن که فرد فهمی از آن حاصل کند، چنین هدفی ارزنده نیست و محفوظاتی که مبتنی بر فهم و درایت نباشد، نمی تواند موجبات افزایش عقل انسان را فراهم کند. ضمن این که حفظ کردن، شرط لازمی در جریان تعلیم و تعلم است، ولی کافی نیست. (1)

مجتبی مطهری فرزند معلم شهید استاد مطهری مراودات پدرش با مقام معظم رهبری را روایت کرده است.

مجتبی مطهری فرزند استاد شهید مطهری در مصاحبه با پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله خامنه‌ای به بیان روابط ایشان با رهبر معظم انقلاب پرداخته است:

*اولین زمینه‌های آشنایی

زمینه‌های اولیه‌ی این آشنایی به سال‌های ابتدایی دهه‌ی چهل بازمی‌گردد. در واقع بنده معتقدم که آشنایی آیت‌الله خامنه‌ای با آثار استاد شهید، مقدمه‌ی انس ایشان و زمینه‌ای شد تا هنگامی ‌که ایشان از قم به تهران تشریف می‌آوردند، با استاد مطهری که در حوزه‌ی مروی فلسفه تدریس می‌کردند، ملاقات داشته باشند و حلقه‌ی انس و ارتباط ایشان در همان مدرسه‌ی مروی شکل بگیرد. این علاقه پس از دیدارهای مکرر، دوطرفه ‌شد و استمرار جدی یافت.